Nie wstydzę się pisać propagandy. Prawie wszystko, co widzisz i czytasz w Internecie, w gazetach, w telewizji, w podręcznikach i powieściach, na billboardach reklamowych i gdziekolwiek indziej, to propaganda. Nie ma nic złego w propagandzie. Pytanie brzmi, kto to robi i po co.

−∗−

W menu na dziś znów danie propagandowe. Tym razem druga część felietonu CJ Hopkinsa Nowa Normalność – instrukcja buntu, o sposobach tworzenia własnej propagandy jako środka do zwalczania otaczającej nas nienormalności. Czy ma to sens i jakie są szanse powodzenia?

Zapraszam do lektury.

Przeczytajcie również :

Nowa Normalność – instrukcja buntu

Nowa Normalność – droga do totalitaryzmu

Nowa Normalność – jak ujawnić potwora

Felieton, który właśnie zamierzasz przeczytać, to propaganda. Tak, zgadza się… propaganda. Nie jest to satyra polityczna ani komentarz, obiektywne wiadomości lub informacje, ani też obiektywne, zweryfikowane fakty naukowe. To propaganda, czysta i prosta.

To nie jest przyznanie się do winy, zastrzeżenie czy ostrzeżenie. Nie wstydzę się pisać propagandy. Prawie wszystko, co widzisz i czytasz w Internecie, w gazetach, w telewizji, w podręcznikach i powieściach, na billboardach reklamowych i gdziekolwiek indziej, to propaganda. Nie ma nic złego w propagandzie. Pytanie brzmi, kto to robi i po co to robi. Oto definicja w słowniku Cambridge:

„informacje, idee, opinie lub obrazy, często przedstawiające tylko jedną część argumentacji, które są transmitowane, publikowane lub w inny sposób rozpowszechniane z zamiarem wpływania na opinie ludzi”

To właśnie felieton, który czytasz, jest… próbą wpływania na opinie ludzi. Oczywiście to nie wszystko. Nic nigdy nie jest tylko pojedynczą rzeczą. Ale to absolutnie propaganda. Podobnie jak wszystko inne, co dziś przeczytasz.

Czytaj więcej: Nowa Normalność – dalsze instrukcje buntu